Met twee vrienden ging ik op een winteravond eten bij hun favoriete Italiaan in Kreuzberg (Berlijn). Ze woonden eerst in de buurt, maar moesten nu een half uur reizen met het openbaar vervoer. Toch waren ze er in de afgelopen paar weken alweer drie keer geweest. Als vrienden, die verstand van lekker eten hebben, vaak naar hetzelfde restaurant gaan, let ik altijd extra op.

In het restaurant aangekomen, volgde meteen een groet en een blijk van herkenning. Een van de vrienden had een bril op die bij binnenkomst meteen besloeg. Aan tafel ging de bril weer op, maar hij was nog steeds flink beslagen. De serveerster liep langs en gooide achteloos een voorverpakt brillendoekje op tafel.

We keken allemaal even naar dat brillendoekje. Zonder een woord te zeggen wisten we alledrie waarom we in een stad met DUIZENDEN restaurants net een half uur in de metro hadden gezeten om uitgerekend bij Trattoria Marechiaro te eten.

Waarom komen klanten bij jou? Doe je gewoon je werk of heb jij misschien ook een ‘brillendoekje’? Waarmee maak jij het verschil?