Van twee kersentelers van dik in de 70 kun je soms meer leren dan van managementgoeroes. Cees en Rieky Gijsbertsen telen sinds 1972 kersen, pruimen, peren en rode bessen in een prachtige eigen boomgaard van twee hectare in Bunnik Odijk. In 40 jaar hebben zij een prachtig bedrijf opgebouwd, op een manier waar iedereen wat van kan leren.

De ouders van Cees en Rieky hadden ook al een eigen boomgaard. Cees omschrijft het mooi: Rieky is onder een kersenboom gemaakt. Cees heeft nog een aantal jaren als monteur gewerkt, maar al snel kwam er toch een eigen boomgaard. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

In 1971 besloten ze samen om een deel kersen en een deel pruimen aan te planten. Ze begonnen de boomgaard Kersentuin Odijk uitgerekend in de tijd dat de kersenteelt er slecht voor stond in Nederland. De overheid gaf een rooipremie om onrendabele hoogstamboomgaarden te rooien. Cees werkte ook mee om boomgaarden bij andere fruittelers te rooien. Toch kozen ze er zelf voor om een boomgaard te beginnen. In deze boomgaard plantten ze juist kersen.

Volgens Rieky was de keuze logisch: Je moet oprapen wat een ander laat liggen. In die tijd plantte iedereen nieuwe appelrassen aan, zoals Elstar. Daar krijg je straks geen stuiver meer voor, dacht Rieky. En nu lijkt het misschien logisch, maar in de praktijk kom je zulke keuzes veel te weinig tegen. Veel organisaties en bedrijven doen wat iedereen doet en dan is het inderdaad moeilijk daar nog een goede prijs voor te krijgen.

Denk daar maar eens over na: Wat laat jij eigenlijk liggen? Of, wat zie jij dat anderen laten liggen? En… raap het op!